ՇԱՀԵՆԻ ԱՂԲՅՈՒՐԸ

Դու տարին բոլոր ծորում ես, ծորում,

Հորձանքդ խառնում գետի ջրերին,

Ով որ եղել է մեր Բանդի ձորում,

Մնում է առմիշտ քո հլու գերին:

Քանզի դու ունես անանուն կարոտ՝

Համբավդ լսած ամեն մի մարդու,

Կանչում ես հազար ձեռքով դու քեզ մոտ

Ու տալիս պապակ սրտերին հագուրդ:

Շուրջդ ծաղիկներ կան հազարերանգ՝

Մեկը մյուսից բուրավետ, փարթամ,

Դու ե՞ս բուրմունքը ներարկել նրանց,

Թե՞ նրանք են քեզ տվել անուշ համ:

 Խմողը, անշուշտ, շատ է հիանում,

Հայացքն է հառում դեպի վեր՝ Աստծուն,

Քո դեմ իր սրտի գաղտնիքն է բացում

Ու խոսք մրմնջում անաղարտ սիրո:

Իրար ես կապում սիրահար սրտեր՝

Քեզ ծունր իջած սրբազան ուխտի,

Քանց ամենազոր տիրակալ ու տեր՝

Բացում ես նրանց դռները բախտի:

Բեզար, հոգնաբեկ հնձվորը շոգին

Գտնում է քեզ մոտ հանգիստ մի անկյուն

Ու հովացնում է պապակ իր հոգին

Քո անմահական ջրով սրբագույն:

Այսօր այցի եմ եկել ես կրկին

Քեզ, կախարդական Շահենի աղբյո՜ւր,

Դու սուրբ ուխտավայր, մասունք թանկագին՝

Քո շուրջը փռված ծաղկունք բազմաբյուր:

 Պատրաստ եմ իմ կարճ կյանքը անցողիկ

 Խառնել անվարան փառահեղ ուղուդ,

Որպես լուսայգու մի կաթիլ ցողիկ,

Փարվել ջրերիդ՝ սառնորակ ու լուրթ:

Որպեսզի ծափ տաս ու բարձր ցնծաս,

Զրույցդ դեպի գոռ դարեր ձգվի,

Քեզ, որպես լավի ու բարու ընծա,

Տեր Աստված թող կուռ երթեր պարգեւի:

Որպեսզի, աղբյո՜ւր, հավերժ կարկաչես

Ու շիթդ խառնես մեր մայր Սեւանին,

Փարվելով իրար տատ ու թոռան պես՝

Դառնաք մեր ցավի դեղ-սպեղանին:

Եվ դուք միասին գտնեք ամոքում

Մեր խոր վերքերին՝ տքնանքով անեղծ:

Հազար ողորմի թող նրա հոգուն,

Ով որ քեզ գտավ ու անուն կնքեց:

Գերասիմ Ավետիսյան

գ.Սարուխան

14.09.1993

Posted in: ԳՐԱԿԱՆ ԷՋԵՐ