-Վերջապես մոտենում էր հայոց բանակում ծառայող որդուս զորացրման ժամանակը: Երկու տարին երկու դար էր թվում, օրերը` երկար տարիներ, նույնիսկ ժամերն էի հաշվում… Վերջապես, մնաց մեկ ամիս… Հանկարծ դուռս թակում են, եւ իմ ձեռքը հանձնում մի նամակ` ուղարկված Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության ՊԲ 59703 զորամասից, որտեղ ծառայում էր որդիս` Նարեկը,- հուզված պատմում է զինվորի մայր Սիրունը:
Նամակը սրտատրոփ որդու վերադարձին սպասող մորը եւս մեկ անգամ հպարտանալու առիթ տվեց: ԼՂՀ ՊԲ 59703 զորամասի հրամանատար, գնդապետ Ա. Մելքումյանն ու փոխգնդապետ Է. Փաթյանը հրամանատարության անունից շնորհակալություն էին հայտնում Օնիկ եւ Սիրուն Կրոյաններին` Նարեկին հայրենիքի պաշտպանի ոգով դաստիարակելու եւ հայոց բանակի շարքերը համալրելու համար: ՙԴուք կարող եք հպարտանալ, որ մեծացրել ու դաստիարակել եք նախնիների սխրանքներով ու պատգամներով տոգորված զավակի, ով անձնվիրաբար ծառայում է իր ժողովրդին եւ պաշտպանում հայրենիքը` անսասան կերպով տանելով զինվորական ծառայության բոլոր դժվարությունները: Նա բարեխղճորեն կատարում է իր սահմանադրական պարտքը հայրենիքի հանդեպ, կարճ ժամանակամիջոցում տիրապետել է իր զինվորական մասնագիտությանը, դարձել ուսման գերազանցիկ եւ կարգապահ մարտիկ:
Որպես բարեխիղճ զինծառայող` զինվորական կոլեկտիվում վայելում է արժանի հեղինակություն, օրինակ է ծառայում իր համածառայակիցների համար: Անկասկած, հայրենիքի արժանի զինվորի` Նարեկի դաստիարակության գործում Ձեր ունեցած ներդրումը ամենամեծն է:
Ցանկանում ենք Ձեզ քաջառողջություն, ամենայն հաջողություն եւ ղարաբաղյան երկարակեցություն՚:
Նարեկը հազարավոր հայորդիների նման կատարեց իր սուրբ պարտքը հայրենիքի հանդեպ եւ պարզճակատ վերադարձավ տուն: Այն երջանիկ պահերը, որ ապրեցին Կրոյաններն իրենց զինվոր զավակի պատճառով, թե՜ ծառայության ընթացքում, եւ թե՜ վերադարձի համար, թող որ բոլոր հայորդի զինվորների ծնողներն ապրեն: Հայոց մարտիկների համար թող երկու տարվա զինվորական ծառայությունն անցնի մեկ ակնթարթի չափ խաղաղ ու թեթեւ, իսկ տունդարձն էլ լինի շռնդալից եւ ուրախություն պարգեւող:
Հասմիկ Գրիգորյան
0 comments:
Отправить комментарий